Anne olmanın gizemli bir tarafı var. Daha önce bahsetmiş miydim şu an hatırlamıyorum ama Bade’ye Tip 1 diyabet tanısı konulmadan önce gece sık sık odasına gidip nefesini kontrol ettiğimi hatırlıyorum. Bir şeylerin ters gittiğini hissetmiştim. Kendimi sık sık uyanıp da Bade’yi koma halinde bulursam ne yapardım diye düşünürken yakalıyordum.

Bir gün, şu anda tam karşımda olan koltukta oturup boş boş karşıya bakmış ve devasa bir çark hakkında düşünürken bulmuştum kendimi. Çarkın giderek yavaşladığını ve hanemize denk gelecek olan ibrenin çok kötü bir şeyleri getireceğini hayal etmiştim. “Kötü bir şey olacak.” diye düşünmüştüm kendi kendime. “Çok kötü bir şey olacak.”
Bu hissiyat, annelere özgü sanırım ve çok gizemli.

Aynı şekilde geçen gece, karanlıkta aniden uyandım. Bade’nin kan şekerini ölçmek için kurduğum alarm henüz çalmamıştı. Kalkıp kızımın kan şekerine baktım. Normal değerin 70 ile 140 arası olması gerektiğini de ayrıca belirteyim. Cihaz 18’i gösteriyordu. Kızım ağır hipoglisemideydi. Ve alarmın çalmasına bir saat daha vardı. Bir saat sonra uyansaydım neyle karşılaşacaktım, şu an düşünmek bile istemiyorum.
Ailemizin kadınlarında kuvvetli bir altıncı his olduğu bir gerçektir. Bazı şeyler içimize doğar, rüyalarımız çıkar. Bir keresinde annem ile aynı rüyayı paylaşmamız ve ikimizin de rüyanın eksik parçalarını hatırlaması da gerçek bir olaydır.
Şu an, bu his için şükretmekten başka hiçbir şey yapamıyorum. 

İçindekiler: (12 adet çikolata için)
3/4 su bardağı (50-55 gr) toz hindistan cevizi
1 çimdik kaya tuzu
2-3 damla vanilya özütü (isteğe bağlı)
3 çorba kaşığı (15 gr) tereyağı veya hindistan cevizi yağı (eritilmiş)
2 çorba kaşığı (40 gr) üzüm pekmezi
3 çorba kaşığı (24 gr) ham kakao
Yapılışı:
Tüm malzemeleri geniş bir kaba sırasıyla koyun. Tahta bir kaşık veya spatula yardımı ile iyice karıştırın. Çikolata kalıplarına paylaştırıp sıkıca bastırın. En az iki saat buzdolabında veya 1/2 saat buzlukta bekletin. Hemen servis edin. Afiyet olsun.