Eskiden, ben çocukken oturduğumuz Florya’daki evimizin bahçesinde kocaman bir ceviz ağacı vardı. Alçak garaj damına dökülen cevizleri ayıklar, karnım patlayıncaya dek taze ceviz yerdim. Ellerim, tırnaklarım önce yemyeşil, sonra da simsiyah olurdu, ve tıpkı kına yakılmış gibi günlerce lekesi çıkmazdı. 

Taze ceviz bana o günleri, o umarsızca neşeli günleri hatırlatır. Gecenin körüne dek yakar top oynamayı, Hıdrellez gecesi sokağın ortasında yaktığımız ateşi, geceleri tepesine tırmanıp yıldızları seyrettiğimiz asma ağacı sarılmış beyaz çardağı, kız arkadaşlarımla yaptığımız ünlü bir müzik grubu kurma planlarımızı…kısacası çocukluğumu!
Her yıl, mevsim dönmeye başladığında sokak başlarında, pazarlarda satılan taze cevizlerden bol bol satın alırım. Dış kabuklarını kırmak yetmez, çünkü taze cevizin o ince zarı bu mevsimde acıdır ve dikkatle soyulması gerekir. İçi bembeyazdır. Kıtır kıtırdır, bambaşkadır, şahane bir şeydir. Koca bir tabak bembeyaz taze cevizin tadına artık varılabilir. 

Bu yıl, satın aldığımız taze cevizleri ayıklarken kızım yanımda bekliyordu. Yavru bir kuş gibi minik ağzını açarak… Tek tek ağzına attığım taze cevizleri o kadar çok sevdi ki bir an yirmi yıl önceki halimi tekrar anımsadım. Taze ceviz eski anıları da evimize beraberinde getirdi ama yepyeni anılar da yarattı bende…Bu sebeple onu yeni bir tat yaratmak için kullanmak kaçınılmaz oldu. Adeta bir tür borç ödemek gibiydi.
İçindekiler: (12 adet için)
1 su bardağı (100 gr) ayıklanmış taze ceviz
1 su bardağı (80 gr) toz rende hindistan cevizi
1 tepeleme çorba kaşığı (30 gr) süt kaymağı veya tuzsuz yumuşak peynir (sütsüz alternatif için hindistancevizi veya kaju kreması kullanın)
1/2 limonun suyu
1 limon kabuğu rendesi
2 çorba kaşığı (40 gr) bal veya tercih edeceğiniz başka bir doğal tatlandırıcı
1 çay kaşığı vanilya özütü (tercihe bağlı)
1 çimdik kaya tuzu  (tercihe bağlı)
Yapılışı:
Tüm malzemeleri ezme kıvamına gelene dek mutfak robotundan geçirin. Ellerinizi kullanarak minik toplar yapın. Servis edin.